บางที

เมื่อวันก่อน ผมพบกับเธอที่บริเวณศูนย์อาหารของอาคารข้างๆ เธอกำลังยืนต่อคิวเพื่อซื้อบัตรอาหาร ผมเดินอยู่ข้างหลังของเธอ ผมเธอยาวและหอมมาก ขนาดระยะห่างระหว่างเราสองคนจะไกลพอสมควร แต่ผมยังได้กลิ่นนั้น
เมื่อเธอแลกเสร็จ บัตรพนักงานของเธอหลุดตกจากสายคล้องคอ ผมก้มลงไปเก็บบัตรนั้น และกำลังจะเดินไปคืนบัตรให้เธอ แต่วินาทีนั้น เพื่อนผมก็ดึงเสื้อผมไว้และ บอกให้ผมหยุดก่อน มีเรื่องด่วนมากให้รีบกลับไปที่บริษัททันที ท่าทางเหนื่อยหอบแสดงว่าเพื่อนคนนี้วิ่งลงมา เพราะผมลืมหยิบโทรศัพท์มือถือลงมาด้วยนั่นเอง
"เอ่อ..เดี๋ยวนะ" ผมพยายามจะบอกแบบนี้แต่เพื่อนผมได้ลากผมไปเสียแล้ว มันคงเป็นเรื่องที่สำคัญมากจริงๆ ในที่สุดผมก็ไม่ได้คืนบัตรเธอ
วันต่อมา ผมลงมาที่ศูนย์อาหารแห่งนี้อีกครั้ง บางทีผมอาจจะพบเธอโดยบังเอิญอีก และคืนบัตรนี้ให้เธอ แต่โชคไม่เข้าข้างเอาซะเลย เพราะผมไม่พบเธออีก ผมหยิบบัตรนั้นมาดูอีกครั้ง ตัวบัตรบอกชื่อของบริษัทไว้ชัดเจน
ผมเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ และถามชั้นที่ตั้งของบริษัทดังกล่าว ผลปรากฏว่าไม่มีชื่อบริษัทนี้ในตึก ผมคิดว่าเธอคงเดินทางมาจากตึกอื่น เพื่อมาหาอาหารกลางวันทานที่นี่ หรือไม่ก็ เธออาจมาจากที่อื่นเลย แต่มาทำธุระที่ตึกนี้พอดี
บางทีผมอาจคิดมากไป สุดท้ายผมมองหน้าเธออีกครั้งอย่างอาลัย และทิ้งบัตรนั้นลงถังขยะ