ไม่มีเสียงกระซิบ

เช้าแล้ว ไม่มีผู้คนบนถนน โลกนี้มีเพียงทุ่งกว้าง และน้ำ ที่ไหลเอื่อย
ไม่มีเสียงกระซิบจากเธอผู้จากไป มีเพียงลมหายใจของคนตกยาก
และความท้อแท้ที่เกิดจากการทำสิ่งที่ไม่มีความหมายอย่างจำใจ
คงเป็นเพียงความเศร้าที่เราทุกคนต้องเผชิญ หากแม้นว่ามีจริง
แต่ละคนมีทางเดินของตัวเอง ในทางที่ตัวเองมีสิทธิและไม่มีสิทธิเลือก
ขอเพียงพรุ่งนี้ยังมี เราคงต้องเดินก้าวต่อไปในทางอันมืดมิด ไร้ความหวัง

Hope is important

Introducing the new Blog

ตอนนี้ทดลองโพสที่ exteen อีกแห่งครับ
คงเป็นที่ระบายออกมาในเชิงนามธรรม

http://nhephex.exteen.com

สำหรับที่นี่ก็คงเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ โพสหลากหลายต่อไป
ไม่ปิดครับ 

เรื่องสยอง (แปล)

ไปอ่านมาจาก RSS Feed ของเวบ Fokes2Go.com สนุกดี เลยแปลให้อ่านกันครับ
...

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เกิดมาได้ซักพักแล้วในประเทศอิสราเอล
แม้มันจะฟังแล้วเหมือนหนังของอัลเฟรด ฮิชคอก (ผู้กำกับ Psycho)
แต่มันก็เป็นเรื่องจริง!

จอช กรีนเบิร์ก ยืนอยู่ริมถนน เพื่อโบกรถ ในคืนที่มืดมิด และท่ามกลางพายุ
กระหน่ำ
ความดึกได้คืบคลานและไม่มีรถผ่านมาเลย พายุก็หนักมาก เขาแทบจะมองเห็นแค่ในระยะ
ไม่กี่ฟุต
ทันใดนั้นเอง เขาเห็นรถคันหนึ่ง ขับมาช้าๆ เข้าหาเขา และหยุด...
จอช รีบกระโดดขึ้นรถคันดังกล่าวทันทีโดยไม่คิด และปิดประตุ
และพบว่า ไม่มีคนอยู่ในรถ และรถไม่ได้ติดเครื่อง! ไม่ช้า รถค่อยๆเริ่มเคลื่อน
ที่ช้าๆ
จอช มองออกไปที่ถนน และพบว่ากำลังจะถึงทางโค้ง
ด้วยความกลัวสุดขีด เขาได้แต่สวดมนต์ เพื่อขอชีวิต
ทันใดนั้นเอง ก่อนที่รถจะชนกับทางโค้ง ก็มีมือโผล่เข้ามาจากหน้าต่าง! และเลี้ยว
รถ
จอชตัวแข็งด้วยความตกใจ เพ่งมองมือที่เข้าๆออกๆ หน้าต่าง
มือนั้นไม่เคยแตะต้อง หรือ ทำร้ายเขาเลยแม้แต่น้อย
เวลาผ่านไปไม่นานนัก จอชมองเห็นแสงไฟ ของผับแห่งหนึ่งอยู่ข้างถนน
เขาจึงรวบรวมความกล้า และกระโดดออกจากรถ แล้ววิ่งสุดชีวิตเข้าไปในนั้น
เมื่อเข้าไปในผับ เขาก็เริ่มเล่าเรื่องนี้ให้คนในผับฟังด้วยความหวาดกลัว
และทุกคนในผับก็เงียบ เพราะเห็นว่าเขากำลังร้องไห้ และไม่มีทีท่าว่าเมาอยู่

ทันใดนั้นเอง ประตูผับเปิดออก มีคนสองคนเดินเข้ามา ทั้งคู่เปียกไปด้วยเหงื่อ
เหมือนจอช
และกำลังหอบ และมองไปที่จอช ที่กำลังสะอื้นไห้อยู่ที่บาร์ คนหนึ่งหันไปพูดกับ
อีกคน

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"ดูดิ มอยช์ ไอ้บ้านั่นไงที่ขึ้นมาในรถพวกเรา ตอนที่พวกเรากำลังช่วยกันเข็น แส
รดดดดดดดดด!!!!"

ฝรั่ง

Rivers Cuomo of Weezer playing his guitar with "ฝรั่ง" sticker on it.

ท่ามกลางความเงียบ

ผมอยู่ระหว่างช่วงของกำแพงสองข้างที่หันหน้าเข้าหากัน
ท่ามกลางความเงียบของมุมซอกหลืบนั้น ผมได้ยินเสียงหายใจของใครอีกคน
เมื่อหันหน้าไปทางต้นเสียง ก็พบกับความว่างปล่าวและสายลมที่พัดเอื่อย
เราคงมีทางเดินเงียบเหงาในยามเช้าของวันจันทร์
เราคง

Yes! We are -- WEARE.

We are draining into a hole of despair.
We are sick and going to die.
We are hopeless people.
We are sad.
We are animal.
We are stupid.
We are bullshit.
We are cosmetic faking bastards.
We are popular as hell.
We are funk rocker.
We are fucked locked up.
We are in jail of our body.
We are loosing our soul.
We are helpless.
We are underground heroes.
We are snack of our lovers.

Yeah, anyway, till the end...we are what we don't want to be... We're all
coming back again to die again to be born again to die again to be pain
again to be happy again to be sad again to be fucked up again to be die
again to be born again to be learnt again to be taught again to be hello
world again ... do you really believe?