กุมภาพันธ์ 10, 2552

เสียงตอบกลับจากฟากฟ้าอันแสนไกล

เฝ้ารอเสียงตอบกลับจากที่แสนไกลหลายพันล้านล้านล้านปีแสง
ที่นั่น มีเธอสถิตกว้างอยู่ในดินแดนน้อยๆ ที่เสมือนสวรรค์
ภาพที่รอคอยไกลลิบนั้น ไม่เคยมีอะไรส่งมาให้เห็น หรือสะท้อนให้เห็น .. มานาน
แล้ว
มีเพียงลมหายใจของตัวฉันที่เข้าออก ตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่ .. คิดถึงบ้างบาง
ครั้ง
ลมหายใจโรยรินช้าเอื่อยอ้อยสร้อย ไม่มีท่าทางจะรีบร้อน และเพียงลำพัง
แต่เมื่อมีเสียงตอบกลับมาจากฟากฟ้านั้น เพียงเสียงเบาๆ แต่สะเทือนถึงก้นบึ้งของ
ชีวิต
ทำให้สะกิดความรู้สึกของฉัน.. ที่นั่นยังมีอยู่จริง ที่ยังเฝ้ารอฉันกลับไป
เยี่ยมเสมอ

เพราะเธอคือ ความสุข เธอคือผู้ยึดเหนี่ยวใจของฉัน นับจากวันเวลานั้น... และเสมอ
มา