การสร้างสรรค์มักเกิดกับเราเวลาได้รับการกดดัน

ผมไม่แน่ใจว่ามีคนที่คิดเหมือนผมหรือเปล่า
แต่สำหรับผม ผมคิดว่าผมเป็น
เวลาจะแต่งเพลงซักเพลง วาดรูปซักรูป หรือเขียนการ์ตูน
ช่วงเวลาสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้ คือเวลาที่ผมต้องอยู่ในภาวะกดดัน

กดดันที่ว่า คือต้องทำอะไรบางอย่างอย่างไม่เต็มใจ
คือ คนกำลังทุกข์ จะมีแรงผลักดันให้หนีออกไปจากที่นั่น
ตอนเรียน เป็นเวลาที่ผมทำงานสร้างสรรค์ได้เยอะ
ผมรู้สึกว่าการเรียนเป็นการกดดันตัวเองอย่างหนึ่ง

ผมแต่งเพลงได้หลายเพลงมากช่วงนั้น
ตอนมีความสุข ผมไม่สามารถทำอะไรได้มาก
ผมจะปล่อยเวลาให้เลยผ่านไปเรื่อยๆ
เสพงานคนอื่น ทำอย่างอื่น เสียมากกว่า
แต่ก่อน เวลาเรียน ผมจะใช้วิธีทำงานอื่นๆ
เพื่อเป็นข้ออ้างในการไม่อ่านหนังสือ
ผมเขียนเพลงดีๆ และสามารถอัดมันด้วยคอมพิวเตอร์
ทำทุกๆส่วนของเพลง ตั้งแต่เสียงร้อง ยันเสียงกลองสงเคราะห์
ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เมื่อเอากลับมาฟัง
บางครั้งผมก็รู้สึกว่า ตอนนั้นทำได้อย่างไร

ผมมักชื่นชม คนที่สามารถสร้างผลงานได้เรื่อยๆ
ไม่ว่าอยู่ในสภาวะแบบไหน
ไม่ว่าจะสุข หรือทุกข์
ก็สามารถทำงานสร้างสรรค์ออกมา

ข้อนี้อาจเชื่อมโยงไปถึงศิลปินแขนงต่างๆ
ที่มักมีชีวิตรักที่ไม่ราบรื่น
เพราะบางที ความสมหวัง ก็เป็นอุปสรรคต่อการสร้างสรรค์

ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมจะต้องเริ่มบังคับตัวเองให้ทำงานบ้าง

ผมหวังว่าก่อนตาย หรือคนเราเกิดมาเนี่ย
จะต้องสร้างสรรค์ผลงานให้โลกนี้มากๆ
ไม่ว่าจะเป็นศิลปะ หรือวิทยาศาสตร์
สำหรับผม ผมชอบที่จะทำเพลง , แต่งเรื่อง, วาดรูป
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมยังไม่เคยทำจนสำเร็จ
นั่นคือทำหนัง ที่ผมจะทำทุกอย่างเอง
ตั้งแต่ เขียนบท ถ่ายทำ ตัดต่อ ทำเพลงประกอบ หรือแม้แต่แสดง!

ตอนนี้ผมไม่มีอะไรกดดันมากนัก ชีวิตก็มีปัญหาบ้าง
แต่ผมไม่ค่อยมีแรงขับดันเท่าไร ไม่รู้ทำไม
อาจเป็นเพราะ มีคู่ชีวิตแล้ว ... แต่ก็นะ มันเป็นข้ออ้างมากกว่า

"ถ้ารักจริง ต้องทำได้" ใครบางคนในโลก กล่าวไว้ (มั่ว)