ตุลาคม 03, 2550

จากลา

เสียงรถบนถนนที่จอแจ ควันรถ และผู้คนเดินไปมา
ในหัวสมองก้อนกลมไร้ความหวัง หมายเพียงสูดลมหายใจต่อไปแต่ละวัน
การเมินเฉยเกิดขึ้นจากการไร้การสื่อสารใดๆต่อกัน เพียงน้ำใจที่แบ่งปัน
หลับตาลง มีเพียง "เพื่อนรัก" คนเดิมที่จากไป กำลังนั่งคุยกันข้างๆ
ไม่มีสิ่งใดมากกว่านี้ แทบทุกวันที่เหลืออยู่ในที่แห่งนี้ หามีที่พึ่งพิงทางใจใดๆเหลืออยู่

หลับตาลง มีเพียง "ความอึดอัด" ที่เกิดจากต้องจำทนอยู่ในสถานที่แห้งเหือด
และมีผู้ก่อการร้ายที่เคยทำชั่วช้าใส่แบบลับหลัง ยังคงมีชีวิตปรกติอยู่ที่นี่
ต้องอดทนต่อไป ตราบเท่าที่ สัญญา ยังคงผูกมัด เวลานับถอยหลัง อยากเพียงจากไป
อยากเพียงสถานที่ที่มีความหวัง มีความหมาย และมี "เพื่อน" ที่เรารัก ให้พักพิง

ความฝันปรกติเกิดตอนหลับ ถ้ามันสามารถผนึกรวมเข้าด้วยกันกับ ชีวิตปรกติได้ก็คงดี
เราจะให้ภาพฝัน กับสิ่งจริง ซ้อนทับกันและอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขและมีความหวัง
หากการจากลาเมื่อวาน สื่อสารข้อความบางอย่าง ผมพร้อมแล้วที่จะรองรับ
เป็นความสลดใจแต่มีที่ยึดเหนี่ยวทางใจได้จากลาไปแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงความทรงจำดีๆ
ที่มันเข้ามาอย่างรวดเร็วและจากไปแล้วไม่หวนกลับมา น้ำตาที่ไม่ไหลใช่ว่าไม่รู้สึก แต่ไม่จำเป็น
ร่างกายที่ไร้ชีวิตคืออะไร หลายครั้งที่เคยเป็น และตอนนี้กลับมาเป็นอีกครั้ง
เราต้องกล้ำกลืนความเศร้าเข้าไปในร่างกาย เพื่อแทนวิญญาณเราอีกนานแค่ไหน กว่าที่เราจะ...

จากลา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น