ลมหนาว บอสตั้น

ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ผมนึกถึงวันนั้น.. วันที่ไปเดินที่ บอสตั้น วันที่ลมหนาวสามารถทำให้น้ำในแก้วเย็นกว่าน้ำแช่เย็นในเซเว่นเมืองไทย ลมหนาวที่พัดเอาความทุกข์ให้สลายไป

รายละเอียด จำไม่ได้ ผมรู้แต่ว่าผมนึกถึง และภาพที่อยู่ในความทรงจำคือการเดิน... เดินด้วยเท้า มีร้านอาหารเกาหลี หรือจีน ไม่แน่ใจ ในซอกตึกนั้น ผมพอนึกได้แล้วว่าผมไปกับภรรยาผม ถนนในบอสตั้น ทำให้เราหลงทาง แต่สุดท้าย ด้วยแผนที่ที่ Print จาก mapquest ก็ไม่เคยทรยศเราเกินไปนัก ผมสามารถรอดกลับมาอย่างปลอดภัย ใช่แล้ว ที่นั่นคือไชน่าทาว

บางครั้ง ผมควรอยู่อเมริกาต่อไปเรื่อยๆ แบบผิดๆถูกๆ .. บางที..