บ่นบ้า

มีคนบ่นให้ฟัง..
"เราไม่อยากให้เขาแต่งงานว่ะ
........เขาจะแต่งงานแล้ว...
เราอยากให้เขาอยู่เป็นโสด
ตลอดไปเลยยิ่งดี
เราแม้จะไม่สามารถเป็นแฟนเขาได้
อย่างน้อยก็ไม่ต้องเห็นเขาเป็นของใคร
ไม่ต้องรับรู้ว่าเขาต้องเสียตัวให้ใคร
แม้เราจะแตะต้องไม่ได้
แต่อย่างน้อย เราก็เป็นคนที่สนิทกัน
เราอยากให้เขาเป็นแบบนั้นตลอดกาล"

เลยบอกไปว่า
"ลองคิดดูนะ ถ้ารักใครแล้ว
เราก็ต้องอยากเห็นเขามีความสุข
แม้แต่เรื่องเซ็ก เราก็ต้องรับได้
เพราะเวลามีเซ็ก มันสุขขนาดไหน
รู้อยู่แล้ว ไม่อยากให้เขามีเซ็กดีๆ
กับคนที่เขารักเหรอ"

มันบ่นต่อ
"จะบ้าเหรอ อยากให้คนที่เรารัก
ไปมีอะไรกับคนอื่นเหรอ"

เลยบอกไปว่า
"ไม่ใช่อยาก แต่อยากให้ปล่อยวาง
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
แต่ความรักไม่ได้นำมาซึ่ง
ความสมหวังดังใจเสมอไป
คนบางคนเท่านั้นแหล่ะ
ที่จะสมหวังในความรัก

และคนที่สมหวัง ก็ใช่ว่า
จะสามารถรักษาความสมหวังได้ตลอด
บางที คนที่เคยรักกันมาก
อาจเลิกคบกันแบบเด็ดขาด
อันนี้เป็นไปได้
แต่ถ้าเรามั่นคงในความรู้สึก
แม้ทางกายภาพจะไม่สมหวัง
แต่ในจินตภาพเราสมบูรณ์มากๆ
และวันหนึ่ง จินตภาพ อาจกลายเป็น
กายภาพ ก็เป็นได้ ขอให้จำไว้ว่า
รักที่ดี คือรักที่เห็นคนที่รักมีความสุข
ไม่ว่าจะรูปแบบไหนก็ตาม"

ยังไม่เลิกบ่น
"ก็จริงนะ แต่ยังไงก็ไม่ชอบ
วันนั้นคงเป็นวันที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิตเลยว่ะ"

ผมเงียบ และมองไปบนฟ้า
"ยังมีเรื่องอีกมากมายในโลกที่ทำให้
คนบางคนเศร้าสร้อย"
ผมคิด