พฤษภาคม 29, 2550

ธรรมชาติ

เมื่อสายลมพัดเข้ามา ตัดสินใจว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
คงไม่มีอะไรมากกว่าการคิดแบบตรงไปตรงมา
เราควรเริ่มต้นชีวิตแห่งความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ

การเริ่มต้นส่งเสียงร้องออกไปยามค่ำคืนลมหนาว
เพียงต้องการเสียงขานตอบกลับแห่งความมืด
แท้จริงแล้วไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่เราต้องส่งเสียง
เพราะเราเองย่อมอยู่ที่นั่นเพียงพอ

คงไม่มีอะไรต้องคิดมากอีกต่อไป หากว่า
วันนี้คือวันที่ดีที่สุดในชีวิต คิดแบบนี้เสมอ
คิดว่าเรากำลังเดินทางไปในความมืดเพียงลำพัง
เราเข้าใจอะไรจากเสียงลม แรงลม และความฝัน
เรารู้ว่าชีวิตแท้แล้วไม่มีอะไรสำคัญกว่านั้นเลย
หากเพียงเราเกิดมาอยู่ที่นี่ รับรู้ว่าเราคือเรา
แต่ไม่ได้มีความหมายไปกว่าการผ่านมาและจากไป

ขอเพียงแต่ แสงสว่างที่ส่องทางให้เรา
ยังคงอยู่คู่เรา เราจะไม่หลงทางไปในทางที่ผิด
เราหวังว่า ทุกวันแห่งชีวิต คือวันที่ดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น