มกราคม 05, 2550

วันคืนที่เปลี่ยนเหงา

ถามตัวเองทุกครั้งที่เจอ
วันที่เคยพบกัน อดีตที่เคยมีอะไรร่วมกันมา
ทุกอย่างจบลงแล้วจริงหรือไม่

ผมยืนมือออก และเอามือไปจับที่แขนของเธอ
เธอใส่เสื้อแขนยาว

ผมของเธอยาว
แขนของเธอเล็ก
เธอไว้เล็บและทาสีที่เล็บ
เป็นสีดำ

สายลมพัด มองไปที่ฟ้ายามค่ำ
แสงดวงจันทร์วันพระจันทร์เต็มดวง
ทำให้บริเวณรอบๆ ไม่มืดไปนัก

ผมเดินตามเธอไปจนสุดทางเดิน
เธอบอกว่าให้ผมปล่อยแขนเธอได้แล้ว
แต่ผมไม่ปล่อย

เวลาช่างผ่านไปรวดเร็ว
ไม่นานจะเที่ยงคืนแล้ว

ผมกุมแขนเธอตลอด สี่สิบนาที

ฝันคืนนี้คงดี ถ้ามีเธอ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น