เสียงร้องไห้จากดวงดาว

คืนนี้เวลาเดินเร็วกว่าหัวใจ เสียงร้องไห้จากดวงดาวดังสกาวมากระทบใบไม้และหาดทรายสีขาว เธอเดินทางจากไปยังดินแดนไกล ข้ามน้ำข้ามทะเลไปอาศัยอยู่ในดินแดนนั้น นานเหลือเกิน ช่างนานเกินกว่าจะจำได้แล้วว่าวันไหนกันที่เธอเดินจากไป หัวใจของฉันคงร่ำร้องถึงภาพเธอ สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่ทำให้ฉันยังคงมีชีวิตอยู่ภายใต้โลกอันเป็นสีเทา และผู้คนที่เดินกันไปมาอย่างไม่มองหน้ากัน อากาศร้อนในฤดูหนาว ทำเอาฉันหม่นเศร้า หรือเพียงเงาเก่าจางในความทรงจำจะช่วยทุเลาความเงียบของหัวใจอันอ่อนแอและพ่ายแพ้ของฉัน ฉันจำได้ ภาพเธอ และภาพเธอ และภาพนั้นของเธอ คนที่ฉันจำได้เสมอ และตลอดเวลา ไม่ว่าเวลาจะพรากสิ่งใดไปแม้แต่ความทรงจำ แต่ฉันก็จะยังคงไม่อาจลืมเธอ

เสียงร้องไห้จากดวงใจ