ริมทะเล Hastings

วันแรกที่ไปพักกับแฟมิลี่ ประมาณ 16 ปีที่แล้ว
จำได้ว่า ในบ้าน มีผู้หญิงสองคน และลูกชายตัวเล็กๆ จอมกวน
คนหนึ่งอายุมาก อีกคนยังไม่มากเท่าไร
ห้องที่พัก ต้องพักร่วมกับหนุ่มผิวดำจากแอฟริกา (จำชื่อประเทศไม่ได้แล้ว)
รู้แต่ว่า ไม่ค่อยชอบพักร่วมกับคนอื่น (เป็นคนไม่ชอบคนแปลกหน้า:P)

วันแรกที่เดินฝ่าลมหนาว(โคด) ไปโรงเรียนภาษานั้น
จำได้ว่า หนาวมากๆๆๆ ใส่เสื้อหนาวแล้ว แต่มือแข็งเป็นน้ำแข็งเลย
ไม่แน่ใจนักว่า หิมะตกหรือเปล่า แต่เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ทำไมยังหนาว(วะ)

เมืองนี้ มีความทรงจำสวยงามมาก เพื่อนคนไทยน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่ไปด้วยกัน
จำได้ว่า สนุกมาก และประทับใจมาก ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ครั้งแรกก็ที่นี่
คือ รู้สึกว่าเราเป็นเจ้าชีวิตตัวเอง การคุยกับคนร้านขายของ
การซื้อ fish and chip กิน (หรือ French fried บ้านเราแหล่ะ)
การซื้ออาหารทะเลใน super มากินที่บ้าน

และการซื้อทีวีจอ 9 นิ้ว มานั่งดูในห้องนอน! (บัดซบเจงๆ พ่อส่งให้มาเรียน ดันซื้อทีวี!)

สรุปว่า คิดถึง ภาพมันเลือนลางแล้วล่ะ แต่จำได้ว่า ประทับใจมากๆครับ