การตอบสนอง บางครั้งสำคัญกว่าสิ่งอื่น

นานมากแล้ว ที่ผมให้ใครบางคนที่รู้จักยืมของไป
และอีกเช่นกัน บางครั้งก็ให้ไปเลย ไม่ใช่ให้ยืม
แต่หลังจาก... หลังจากให้ยืม หรือให้ไปเลย
ผมแทบไม่เคยได้รับการตอบสนองจากสิ่งที่ทำเลย

ยกตัวอย่าง พวกหนังซีรีส์ต่างๆ เวลาอยากได้
คนผู้นั้นจะถามว่าผมมีไหม และบอกยืมไปนานนะ
แต่ไม่เคยที่จะพูดถึงมันอีกหลังจากนั้น
เช่น การพูดถึงว่าหนังเป็นอย่างไร สนุกอย่างไร
ขอบคุณที่ให้ยืมนะ สนุกมากเลย

การตอบสนองบางครั้งสำคัญ บางครั้งคล้ายไม่มีค่ากับใครบางคน
คนที่ลืมบุญคุณคนอื่น มักอยู่ในโลกนี้ด้วยความปวดร้าว
ผมเชื่อว่าซักวัน กรรมจะทำให้คนประเภทนั้นตาสว่าง
และรู้ว่าอะไรคือคำว่า "น้ำใจเล็กๆน้อยๆ ที่ควรค่า"
ซึ่งคงไม่มากไปกว่า ให้ความสำคัญกับ "น้ำใจ" ของคนอื่นด้วย
อันเป็นวิถีของคนที่ มีความเป็นมิตรให้แก่กัน

และเมื่อถึงเวลานั้น เขาอาจมาบรรยายความสุข
และสิ่งที่ได้รับ จากการที่เอาของผมไปยืม หรือที่ผมให้

เช่นเพลงเพราะมากเลย ขอบคุณที่ทำให้เรารู้จักเพลงแบบนี้
หรือ เพลงแบบนี้เราไม่ค่อยชอบนะ เราว่าน่าเบื่อมากเลย
แต่ก็ขอบคุณนะ หรือโอ้ว หนังอะไรเนี่ย ทำไมนองเลือดแบบนี้

ผมว่า คำพวกนี้ อาจฟังดูไม่มีค่าอะไรในสายตาคนๆนั้น
แต่สำหรับผม ผมถือว่ามันมีค่ากว่าการตอบแทนด้วยสิ่งอื่นๆเสียอีก
ใช้เวลาซักนิด คิดถึงใจคนอื่นบ้าง ชีวิตจะดีขึ้น

เป็นไปได้ไหม ในใจเขา กำลังทำอะไรบางอย่าง แก้แค้น?
หรือต้องการทำให้ผมเจ็บปวด เพราะรู้ว่าผมต้องเจ็บ
ถ้ามันเป็นแบบนี้ ผมก็คงพูดไม่ออก

ปล. ผมจำได้ วันนั้น พวกเราไปงานฉลองวันเกิดใครบางคน
และคนๆนั้นออกมาช้า ทำให้ไม่ได้ไปด้วย และเสียใจ
ผมโทรไปขอโทษ ด้วยความเสียใจจริงๆ จำได้ว่า ผมได้ยินเสียงเขาร้องไห้?
ใช่... สำหรับผม คนที่เราแคร์คือเพื่อนของเรา
คนที่ไม่แคร์ แม้ดำเนินชีวิตในทำนองทำร้ายเรา ทำให้เราเสียใจ
คนพวกนี้ ไม่มีค่าพอกระทบใจเรา แต่คนที่เราห่วง เราแคร์
แม้เพียงเล็กน้อย เราก็คิด.. เพราะเรามองเห็นความสำคัญของเพื่อนเราเสมอ