หลับสบาย ล้มตัวลง หงายหลัง รองรับด้วยปุยเมฆ ผมกำลังล่องลอยเหนือพื้นดิน
ลมเย็นบนฟากฟ้า พัดพาหัวฟู กระเจิงกระจาย หลับสบาย ฝันดี มีความสุข
ขอบจักรวาลอยู่ที่ใด จะไปให้ถึง ดาวเคราะห์ที่จะแทนที่โลก ส่องไม่เห็น ที่เห็น
ก็ใหญ่
เรากำลังลอยอยู่ในอวกาศ ทุกคน
หลับสบาย ล้มตัวลงนอน อ้อมกอดของกาแลกซี่ และดวงดาว...
ณ ปุยเมฆ แห่งสุดขอบริมสวรรค์ จักรวาล และ ดาวเคราะห์
เหนือชีวิต ไม่ต้องกาลเวลา ไม่ต้องกิน ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ
ไม่ต้องตาย..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น