เปิดอก

ผมเห็นกระดานไวท์บอร์ดติดอยู่บนผนังที่อยู่ประจันหน้าเธอคนนั้นในยามบ่าย
ผมเห็นคำเขียนที่อยู่บนกระดาน เป็นคำให้การของความเศร้าในใจของเธอคนนั้น
ข้อความที่เขียน บ่งบอกถึงความเสียใจ... ของเธอ และเขา และเรา สามคน
ผมคงทำงานไปเงียบๆ แต่ลึกๆ ผมยังคงคิดเสมอว่าสักวัน ... ผมควร

เสียงเครื่องปริ้นเตอร์ดังเบาๆ กระดาษถูกพิมพ์ออกมาเรื่อยๆ เอื่อยๆ
ผมเหลือบมองไปที่กระดาษเหล่านั้น และพบว่าวันเป็นรูปภาพ ขาวดำ จำนวนหนึ่ง
รูปที่ถูกพิมพ์ออกมาเป็นรูปถ่ายสมัยก่อนที่เธอกับเขา และเรา.. เคยมีความสุขร่วม
กัน
บางรูปมีความลึกซึ้ง เกินกว่าจะอธิบาย น้ำตาของเธอเอ่อนอง อาบแก้ม... เป็นทาง

แล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินมาที่โต๊ะทำงานของผม และผ่านไป... เพื่อไปหยิบกระดาษเหล่า
นั้น
แล้วเธอก็เดินกลับไปที่นั่งของเธอ อย่างสกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้ฟุ้ง... จนเกินไป
แต่ผมจับความเศร้าของเธอในพิกัดประชิดได้ ผมรู้เธอมองมาที่ผมแบบแอบๆ
และผมรู้ว่าเธอยังคงมีใจให้ผมไม่มากก็น้อย แต่ผมเชื่อแน่ๆว่า เธอไม่ได้สนใจผม

เพราะผมรู้เสมอว่าผมไม่เคยเปิดอกอะไรกับเธอ... ทั้งที่เราเคยเป็นแฟนกัน
เพราะผมรู้ว่าเธอเองต้องการแต่ผมไม่เคยให้เธอ เพราะมันไม่ถึงเวลา
เพราะผมรู้ว่าเขาให้เธอได้ แม้เธอไม่ต้องการก็จะยัดเยียดให้ ผมรู้ดี
ผมไม่สามารถทนความคิดของเธอได้ เพราะเธออยากได้ ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาอันควร

ผมคงไม่เหมาะกับเธอ แม้อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเป็นใยบ้าง เมื่อเขาทำร้ายเธอ
หลังจากที่เธอได้รับสิ่งที่เธอเรียกร้องจากผมแล้วผมให้ไม่ได้แต่เขาให้ได้
แต่สักวันเขาก็เบื่อมัน เพราะมันเป็นของร้อนที่ไม่เคยทำให้ใครสุขอย่างแท้จริง.
.............. หรือว่าผมเป็นเกย์?