ถ้าเป็นคุณ...

ผมได้นั่งคุยกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังเรียนอยู่ ปีสี่ ในมหาวิทยาลัยมีชื่อ
เธอเล่าถึงชีวิตที่ผ่านมาของเธอ ความฝัน และสิ่งต่างๆที่เธอตัดสินใจทำลงไป

เธอเป็นคนต่างจังหวัด เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะไม่ดีนัก แต่เธอเป็นคนมีความมุ่งมั่น
เธออยากจบการศึกษาอย่างน้อยๆ ปริญญาโท จากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของรัฐ
แต่ด้วยความที่ ที่บ้านมีเงินส่งแค่ระดับม.ปลาย ประจำจังหวัด
หลังจากเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ
ไม่มีญาติพี่น้องเลย เธอบอกพ่อแม่สั้นๆว่าจะมาหางานทำพิเศษเพื่อเป็นค่าเรียนเอง
ไม่ต้องเป็นห่วง และถ้าเงินเหลือจะส่งกลับมาให้ที่บ้านด้วย

วันแรกที่เธอเข้ากรุงเทพฯ เธอตัดสินใจทันทีว่าจะขายตัวที่อาบอบนวดมีชื่อ
เธอเข้าไปสมัครเป็นพนักงาน โดยไม่บอกถึงสถานะและความตั้งใจจริงๆของเธอ
เธอหลอกคนในสถานอาบ อบ นวด ว่าเธอมาจากบ้านนอก ต้องการเข้ามาหาเงินส่งน้องเรียน
จริงๆเป้าหมายเธอสูงกว่านั้น

กลางวันเธอเรียน ตกเย็นอ่านหนังสือ พอสองทุ่ม ออกไปนั่งที่อาบอบนวดจนตีสอง กว่าจะได้นอนก็ตีสามอย่างเร็ว

คำถามผมคือ แล้วเธอไม่คิดถึงเรื่องศักดิ์ศรีเหรอ

เธอตอบว่า เธอมองอาชีพนี้ว่าเป็นงานสุจริต และเธอไม่ได้ทำเพียงเพื่อเงิน
เป้าหมายเธอคือ หาเงินเรียนจนจบ แล้วก็จะเลิกอาชีพนี้
ทำงานตามที่เรียน หาเงินตอบแทนบุญคุณที่บ้าน
เธอไม่สนใจหรอกว่าจะได้แต่งงานหรือไม่
ชีวิตนี้ เธอเกิดมาไม่พร้อมเหมือนคนที่มีโอกาสอื่นๆ เธอจึงยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่ออนาคตของเธอ

ผมบอกเธอก่อนจากว่า ยังไงเสีย ผู้ชายอีกมากที่รู้จะเข้าใจและรับได้
เธอยิ้ม