สิ่งที่ผมต้องการ เพียงเล็กน้อย...ในทุกวัน
คือการสื่อสารที่ไม่มากมาย... เพียงสองคน
ความพิเศษเล็กน้อย ไม่ยิ่งใหญ่... แต่มีค่ามาก
เหมือนเรารู้กันว่า ในทุกวันที่มา... มาเพื่อสิ่งนี้
เหมือนเห็นแก่ตัว ที่ต้องการ เรียกร้อง จากคนอื่น
บางครั้ง ชีวิตไม่มีอะไรมากมายกว่านี้ไม่ใช่หรือ
บางคนมีเงินมีทรัพย์ แต่ไม่เคยมีความสุข
บางคนไม่มีอะไรเลย แต่มีความสุขกับสิ่งเล็กน้อย
หลายครั้งผมสงสัยว่าทำไมผมต้องเป็นคนคิดมาก
จะว่าไปผมคิดตลอดเวลา ไม่ว่าที่ไหน อย่างไร
แม้แต่หลับก็ยังคิด (ฝัน) ไม่เคยพักจริงๆเลย
ถ้าหากคนคิดตลอดเวลาแบบผม มีที่พึ่งบ้าง
ชีวิตก็คงดีกว่านี้ ไม่ต้องทรมานแบบนี้
ผมหวังเพียงแสงสว่างจะสาดส่องเข้ามาบ้างในยามที่อ้างว้าง
ในยามที่ไร้ซึ่งกำลังใจใดๆจากใคร
ในที่ที่มีเพียงสิ่งที่ไร้ความหมาย รอบกายมีแต่ "ว่างเปล่า"
ใช่ มันคือไร้ความหมายในความรู้สึก
เพียรบอกตัวเองให้เข้มแข็งกว่านี้ อีกหน่อยเราคงผ่านพ้น
บางครั้ง ทำดีแล้วไม่ได้ดี อะไรจะร้ายกาจเท่านี้อีกเล่า
ผมไม่อยากทน... ในที่ที่ "ไร้ความหวัง" ...
คงยากจะเอ่ย นอกจากเอามาระบายในนี้
ลำพัง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น